BALEDE BİLİNMEYEN İSİMLER VE TERİMLER SÖZLÜĞÜ

(A)

Aksesuar: Bir sahne yaratisinda oyun içinde yer alan veya sanatçinin kullandigi çesitli malzemelerin adi.

Anastasia:
(1) Kenneth MacMillan, Alman Opera Balesi; Berlin, 1967, Müzik: Bohuslav Martinu.
(2) Kenneth MacMillan, Kraliyet Balesi; Londra, 1971. Üç perde. Müzik: Peter Ilyiç Çaykovski/Perde 1 ve 2 ile Bohuslav Martinu/Perde 3.

Angiolini, Gasparo: Italyan; 1731-1803. Zamaninin önemli dansçisi ve koreografi. Viyana "Hofober"de "ballet-master"; 1757. Gluck ayni dönemde opera evinin yönetkeniydi ve birlikte 1761 yilinda "Don Juan" balesini ürettiler. Bu olayla birlikte, Gluck-Angiolini ortakliginin temeli atilmis oldu. Angiolini'yi 1765 yilinda "St. Petersburg Imparatorluk Tiyatrosu"nda "ballet-master" olarak görüyoruz. Noverre'in acimasiz bir karsiti oldugunu kaydetmek gerekir.

Arnold, Malcolm: Ingiliz bagdar; dogumu 1921. Gordon Jacob'un ögrencisi. Önceleri "Londra Filarmoni Orkestrasi"nda birinci trompet olarak çalisti. Eserleri canli bir orkestrasyonla islenmistir ve genellikle nükteli bir stildedir. Alti sinfoni (birisi "Oyuncak Sinfonisi"), çesitli konçertolar (birisi armonika. bir digeri piyano ikilisi ve orkestra için), açimliklar (uvertür) ("Beck Us the Dandipratt" ve "Tam O'Shanter"), çesitli çalgisal sonatlar, çok sayida film müzikleri, baleler ("Homage to the Queen" ve "Rinaldo ve Armida") yazmistir.

Ashton, Frederick: Ingiliz; dogumu 1906, Ekvator. Bale'de Ingiltere'nin Shakespeare'i olarak kabul edilir. Ondört yasinda iken Pavlova'nin dansini görerek etkilendi ve baleyle ilgilenmeye basladi. Massine ve Rambert ile dans çalisti. Dansçi olarak "Ida Rubinstein", "Ballet Rambert" ve "Sadler's Wells" bale topluluklarinda yer aldi. Ilk koreografisi "A Tragedy of Fashion" (1926)'dir ve bir Londra revüsü için hazirlanmistir. Çok sayidaki balelerinin bir bölümü sunlardir:
"Capriol Suite" (1930),
"Façade" (1931),
"Les Rendezvouz" (1933),
"Apparitions" (1936),
"Les Patineurs" (1937),
"A Wedding Bouquet" (1937),
"Symphonic Variations" (1946),
"Scénes de Ballet" (1948),
"Sinderella" (1948), "Daphnis ve Chloe" (1951),
"Sylvia" (1952),
"Homage to the Queen" (1953),
"Romeo ve Juliet" (1955),
"Birthday Offering" (1956),
"Ondine" (1958),
"La Fille mal Gardée" (1960),
"Two Pigeons" (1961),
"Marguerite ve Armand" (1963),
"The Dream" (1964),
"Monotones" (1965 ve 1966),
"Enigma Variations" (1968),
"Jazz Calendar" (1968),
"Siesta" (1972),
"Walk to the Paradise Garden" (1972),
"Amazon Forest/Pas deDeux" (1975),
"Brahms Waltzes in the Manner of Isadora Duncan" (1975-Ballet Rambert'in 50. kurulus yili nedeniyle 1976'ya dek uzatildi),
"A Month in the Country" (1976). Kraliyet Balesi'ne 1963-1970 yillari arasinda direktör oldu. 1962 yilinda "sir" ünvani kazandi.

Avangard: Öncü; zamanindan ileride olan.

(B)

Balanchine, George: Rus; dogumu 1904. Gerçek adi: Georgi Melitonovich Balanchivadze. Sonradan Amerikan vatandasligina geçti. "Amerikan Balesi"nin kurucusu sayilir. Piyano çalan ve bagdama bilen, görülmemis derecede bulus yetenegine sahip bir koreograf olarak taninir. 1924 yilinda kendi koreografi grubuyla ilk kez Paris'te göründü. Sonradan Diaghilev'le anlasti ve 1929 yilinda Diaghilev'in ölümüyle "Ballets Russes"in bas koreografligina dek yükseldi. 1933 yilinda "Amerikan Bale Okulu" ve "Amerikan Bale Toplulugu"nu organize etmesi için davet aldi. 1946 yilinda "Ballet Society"nin artistik direktörü oldu. Bu topluluk iki yil sonra "New York City Ballet" adini aldi; Balanchine gene artistik direktördü. Bu dönemde Stravinsky ile önemli bir isbirligine girdigini görüyoruz. Balelerinin kayda deger olanlari, tümü içinde çogunlugu olusturur:
"Le Chant du Rossignol" (1925, Diaghilev için yarattigi ilk balesi),
"Apollon-Musagéte" (1928),
"Prodigal Son" (1929),
"Cotillon" (1932),
"Serenade" (1934),
"Orpheus" (1936),
"Baiser de la Fée" (1937),
"Concerto Barocco" (1941),
"Ballet Imperial" (1941),
"Danses Concertantes" (1944),
"Night Shadow" (1946),
"Four Temperaments" (1946),
"Theme and Variations" (1947),
"Symphony in C" (1947),
"Renard" (1947),
"Orpheus" (Stravinsky) (1948),
"Bouerrée Fantasque" (1949),
"Western Symphony" (1955),
"Allegro Brillante" (1956),
"Agon" (1956),
"Liebeslieder Walzer" (1960),
"Bugaku" (1963),
"Tarantella" (1964),
"Glinkiana" (1967),
"Jewels" (1967),
"Duo Concertante" (1972),
"Violin Concerto" (1972),
"Who Cares?" (1974),
"Union Jack" (1976),
"Tricolore" (1977).
Ayrica Balanchine "Büyük Balelerin Komple Öyküleri" isimli bir kitabin da yazaridir.

Bale: Belli figürler ve adimlarla, bir sahne düzenlemesi üzerine kompozisyonu yapilan ve müzige dayanan gösteri türü. Bu sanat dalinda ugras veren topluluk.

Balerin, Balet: Bale yapan sanatçi.

Beauchamp (veya Beauchamps): Onyedinci yüzyil Fransiz kemanci, dans ve bale ögretmenleri ailesi. Burada bahsi gecen Beauchamp, Louis Beauchamp'in ogludur (dogumu: 1636/Versailles; ölümü: 1686'ya dogru). Fransiz klasik dans gelenegini kurdu. 1661'de "Krallik Akademisi" yönetmeni oldu. Moliére'in "Les Facheux" (Münasebetsizler) isimli oyununun perde arkasi müziklerini yapti ve gene Moliére'in "Princesse d'Elide", "Monsieur de Pourceaugnac" ve "Le Bourgeois Gentilhomme" (Kibarlik Budalasi) isimli piyesleri icin divertimentolar düzenledi. "Ballet des Amours Deguises" (Maskeli Asklar Balesi)deki basarisi üzerine Lully, operalarinin dans bölümlerini Beauchamp'a hazirlatti. Beauchamp, "Krallik Müzik ve Dans Akademisi"nin kurulmasindan sonra bale yönetkenligine, daha sonra da divertimento koreografi yönetkenligine atandi. Bu tarihten itibaren bütün baleleri, bu arada Cambert'in "Pomone"u ile Lully'nin "Cadmus et Hermione"unu, ayrica ögretmeni Olivet'nin isbirligi ile "Isis" balesini düzenledi. 1681'de Lully'nin "Triomphe de L'Amour" (Askin Zaferi) isimli eserinde kadin kiligina girerek, kralla giris dansini yapti ve "Ballet de Jeunesse" (Gençlik Balesi)in Versailles'daki gösterilerinde "Lalande" ile calisti. Lully'nin ölümünden sonra opera'dan ayrildi. Bes ayak pozisyonu ile iki kolun hareketleri için kurallar koydu.

Bejart, Maurice: Fransiz; dogumu 1927. "Marsilya Operasi", "Roland Petit Toplulugu", "Enternasyonal Bale" ve "Isveç Kraliyet Balesi"nde dansçi olarak çalistiktan sonra koreograf olarak yükselmeye basladi. Ancak çalismalari daima tartismalari da beraberinde getirdi. 1954 yilinda "Les Ballets de l'Etoile"i kurdu. Toplulugun adi sonradan "Ballet Theatre de Maurice Bejart" olarak degisti. 1960 yilinda Brüksel "Theatre Royale de la Monnaie"de bale direktörü oldu. Yaratilari sunlardir:
"Symphonie pour un Homme Seul" (ilk büyük çalismasi) (1955),
"Haut Voltage" (1956),
"Orphée" (1959),
"Rite of Spring" (1959),
"Gala" (1961),
"Tales of Hoffmann" (1961),
"Ninth Symphony" (1964),
"Romeo and Juliet" (1966),
"Baudelaire" (1968),
"Nijinsky, Clown of God" (1971),
"Stimmung" (1972),
"Golestan" (1973),
"Ce Que l'Armour Me Dit" (1975),
"Notre Faust" (1975),
"Pli Selon Pli" (1975).

Berners, Lord: Ingiliz; 1883-1950. Gerçek meslegi diplomatlikti. En taninmis bale partituru "Wedding Boquet"dir. (1937-koreografi Frederick Ashton). Diger bale partiturlari arasinda
"Triumph of Neptune" (1926),
"Foyer de Danse" (1932),
"Cupid and Psyche" (1939) ve
"Les Sirenes" (1946) vardir.

Blasis, Carlo: Italyan dansçi, koreograf ve dans kuramcisi. (Napoli, 1797; Cernobbio, 1878). 1820 yilinda Milano'da "Dans Sanati Temel Kitabini" yayinladi. Bu eserinde kol pozisyonlarini, durusa uygunlugunu, dengeyi, tek omuzu öne kirma yöntemini ve "ballon"u belirli bir düzene bagladi. Durus, arabesk, tam dönüs, adagio zamanlari ve zincirleme adimlar için kurallar koydu. Parmak ucunda çalismalardan ilk söz eden Blasis oldu ve zerafetten uzak, cambazca gösterileri kinadi. Tam ve mantikli bir sira gözeterek barda ve ortada çalisma usullerini gösterdi. 1828'de ilk kitabindan daha genis olan "Manuel Complete de Danse" (Dans El Kitabi) isimli büyük eserini iki dilde (Fransizca ve Ingilizce) bastirdi. Bu kitabinda akademik dansin bütün estetik ve didaktik yönlerini inceledi. Eseri, uzun yillar dans ögretiminde temel kitap oldu. Blasis, çok genç yasta dansi birakarak 1838 yilinda Milano "Scala Okulu"na girdi. Burada ve kendi özel okulunda uluslararasi ün yapan büyük dans yildizlari yetistirdi. Scala'yi 1853'de biraktiktan sonra Rusya'ya giderek on yil kaldi.

Bliss, Arthur: 1891 yilinda dogmus olan Ingiliz bagdari. C. Wood, Stanford, Vaughan Williams ve Holst'un ögrencisi. Eserleri arasinda "Checkmate" ve "Miracle in the Gorbals" baleleri; "The Olympians" operasi (libretto: J. B. Priestley); "Mary of Magdala" kantati; "John Blow'un bir Konusu Üzerine Meditasyon" orkestra yaratisi; piyano konçertosu; iki piyano için konçerto; keman konçertosu; yaylilar için müzik; "Renk" Sinfonisi; piyano sonati; klarinetli besil ve oda müzikleri; yedi Amerikan siiri ve diger sarkilar sayilabilir. Film müzikleri içinde en önemlisi "The Shape of Things to Come" (1935) olarak sayilir. "The Beggars Opera"nin film versiyonu için bir de düzenleme yapmistir.

Bournonville, Auguste: Danimarkali dansçi ve koreograf. (Kopenhag; 1805-1879). Antoine Bournonville'in oglu. Ögrenimini Paris'te Vestris ve Gardel ile birlikte yapti, 1828'de Kopenhag'a döndü, dans okulu müdürü (1829), sonra bale sefi oldu (1836-1877). Danimarka balesine, saf Fransiz gelenegi çizgisinde yeni bir canlilik kazandirdi. Düzenledigi baslica eserleri:
"Faust" (1832),
Philippe Taglioni'nin "Sylphide" balesinin yeni uygulamasi (1836),
"Albano'da Senlik", "Toreador" (1840) ve en güzel eseri olan
"Napoli" (1842).

(C)

Cage, John: Amerikali, dogumu 1912. Schönberg'in ögrencisi. Deneysel çalismalar yapan, ileri özelliklere sahip bir bagdar. Müzikal tekniklerde bir öncü. Gürültü ve sessizligi pozitif müzikal elementler olarak kullandi.

Camargo, Marie: Fransiz; Brüksel dogumlu. 1710-1770. Tüm adi: Marie Ann de Cupis de Camargo. Meslek yasamina Brüksel'de oldukça genç yasta basladi. Daha sonra "Paris Opera Bale Okulu"nda ögrenim gördü. 1726 yilinda "Paris Opera Balesi"ne girdi. Giderek bir reformist olan Marie Sallé'in rakibi oldu. 1751 yilinda dansi birakti. Balenin gelisim çizgisinde bir baglanti noktasini olusturur; çünkü ayagin üst kismini ortaya koyabilmek amaciyla etegini birkaç santim kisaltmistir. Böylece dansina bir serbestlik kazandirmis ve parlak bir basari elde etmistir. Ayrica 1730'lar civarinda "entrechat-quatre"i yaratmis ve bale dansi için doksan derecelik "turn-out"u ortaya koymustur.

Carnaval, Le: (Michel Fokine) Diaghilev'in "Ballets Russes"i; Berlin, Mayis 1910. Müzik: Robert Schumann; düzenleme Alexander Glazounov, Nicholas Rimsky-Korsakov, Anatole Liadov ve Nicholas Tcherepnin. Ilk temsil hayir amaciyla Subat 1910'da St. Petersburg'da verildi. Çok sayida toplulugun dagarinda yer almaktadir.

Carter, Jack: Ingiliz, dogumu 1923. "Sadler's Wells Okulu"nda ve Vera Volkova, Anna Severskaya, Olga Preobrajenska, Molly Lake ile çalisti. Bir dansçi olarak, profesyonel yasamina 1946 yilinda "Ballet Guild" ile basladi. Sonralari "Sadler's Wells Opera Ballet", "Ballet Russe", "Ballet Rambert" ve "Londra Festival Balesi"nde dönemler halinde yer aldi. 1964-65 yillarinda, Norman McDowell ile birlikte "Londra Dans Tiyatrosu"nun kurulusuna katildi. 1965-70 yillari arasinda "Londra Festival Balesi"nin koreografligi görevini yürüttü. 1970 yilinda bagimsiz çalisan bir koreograf olmayi tercih etti. 1971 yilindan baslayarak Japonya'da çalisti. Dünyanin dört bir yaninda televizyon, müzikaller ve filmlerde koreograf olarak yer aldi. Kendi kusaginin en verimli koreograflarindan birisidir. "Lulu" altmisinci balesidir. Carter ayni zamanda basarili bir müzikçidir:
"The Prince" isimli bale partiturundan bir ardis (süit), 1943 yilinda "BBC Sinfoni Orkestrasi"nin yorumuyla yayinlanmistir.
Koreograf olarak ilk balesi "Episode"tur (1946).
Digerleri arasinda
"Impromptu" (1949),
"Stagione" (1950),
"L'Homme et sa Vie" (1951),
"Pas de deux Italien" (1951),
"Ouverture" (sonradan adi "Past Recalled" olarak degistirildi) (1953),
"Psalmus Tenebrae" (1953),
"Witch Boy" (en taninmis çalismasidir) (1956),
"London Morning" (1962),
"Les Invites" (1963),
"Agrionia" (1964),
"Beatrix" (üç perde) (1966),
"Cage of God" (1967),
"The Unknown Island" (1969),
"Pythoness Ascendant" (1973),
"Three Dances to Japanese Music" (1973),
"Shukumei" (1975),
"The Dancing Ground" (1975),
"Lulu" (1976).
"Kugu Gölü", "Coppelia" ve "Uyuyan Güzel"in çok sayida yeni prodüksiyonunu da sahnelemistir.

Coppelia: (Üç Perde)
(1) (Arthur Saint-Léon) "Paris Opera Balesi"; Paris, 1870. Müzik: Léo Delibes.
(2) (Marius Petipa) "Imparatorluk Balesi"; St. Petersburg, 1884.
(3) (Marius Petipa, Lev Ivanov ve Enrico Cecchetti ile birlikte) "Imparatorluk Balesi"; St. Petersburg, 1894. Bu son prodüksiyon "Stepanoff Notasyon Sistemi" sayesinde "Sadler's Wells Balesi"ne (simdiki "Royal Ballet") aktarilmistir; Londra, 1933. Bu model halen yasayan prodüksiyonlara temel teskil etmektedir.

Coq d'Or, Le: (Michel Fokine) Diaghilev'in "Ballets Russes"i; Paris, 1914. Müzik: Nicholas Rimsky-Korsakov.

Corps de Ballet: Bale toplulugu. Solist düzeyin altindaki tüm dansçilari içeren bir terimdir. Operanin korosuna benzetmek mümkündür.

Cranko, John: Güney Afrikali; 1927-73. "Cape Town Üniversitesi Bale Okulu"nda ve "Sadler's Wells Bale Okulu"nda egitim gördü. Sonra "Sadler's Wells Theatre Ballet"e katildi. 1961 yilinda "Stuttgart Balesi"ne direktör oldu. 1968-1970 yillari arasinda "Münih Balesi"nde direktörlük görevini yürüttü. Ilk balesi olan "Askerin Öyküsü" onbes yasindayken Cape Town'da oynandi. Diger baleleri arasinda
"Tritsch-Tratsch" (1946),
"Pineapple Poll" (1951),
"Lady and the Fool" (1954),
"Bonne Bouche" (1952),
"Prince of the Pagodas" (1957),
"Antigone" (1960),
"Romeo and Juliet / Prokofiev" (1959, 1962)
"Onegin" (1965),
"Card Game" (1965),
"Bouquet Garni" (1965),
"Brandenburg No. 2 ve 4" (1966),
"Encounter in Three Colours" (1968),
"Taming of the Shrew" (1969),
"Orpheus" (1970),
"Poeme de l'Extase" (1970),
"Brouillards" (1970),
"Miss Julie" (1970),
"Carmen" (1971),
"RBME" (1972).
1973 yilinda "Royal Ballet" Cranko adina anma amaciyla burslar tesis etti.

Cunningham, Merce: Amerikali; dogumu 1919. 1940-1945 yillari arasinda "Martha Graham" topluluguyla solist olarak çalisti. Ilk balesi "The Seasons" (1947), John Cage'in bir partituru üzerine yaratildi. 1952'de "Merce Cunningham Dans Toplulugu"nu kurdu. Yaratilari sunlardir:
"The Wind Remains" (1943),
"Four Walls" (1944),
"16 Dances for Soloist and Company of Three" (1951),
"Labyrinthian Dances" (1957),
"Summerspace" (1958),
"Crises" (1960),
"Winterbranch" (1964),
"How to Pass, Kick, Fall and Run" (1965),
"Place" (1966),
"Rainforest" (1968),
"Canfield" (1970),
"Signals" (1970),
"Landrover" (1972),
"TV re, run" (1972),
"Un Jour ou Deux" (1973),
"Square Game" (1976).

(D)

Darius, Adam: Büyük modern Fransiz mim ustalarinin yörüngesini izleyen Amerikan sanatçisi. Amerika'nin ortaya koydugu en büyük mim ustasi oldugunu söylemek mümkündür.

Darrell, Peter: Ingiliz, dogumu 1929. "Sadler's Wells Bale Okulu"nda çalisti. Daha sonra "Sadler's Wells Theatre Ballet"e geçti. Dansçi olarak müzikallerde, televizyonda, "Malmö Operasi"nda, "Londra Festival Balesi"nde yer aldi. "Western Theatre Ballet"de kurucu üye (1957), artistik direktör (1962) oldu. (Bu topluluk 1969 yilinda Glasgow'a yerlestiginde "Scottish Theatre Ballet" adini aldi, 1974 yilinda ise "Scottish Ballet" olarak anilmaya baslandiginda dahi Darrell hala bu toplulugun artistik direktörü ünvanini tasimaktaydi.) 1951-55 yillari arasinda bale dagarcigina yeni eserler katmaya, ürünler vermeye basladi. Baleleri arasinda
Harlequinade (1952),
"The Prisoners" (1957),
"Non-Stop" (1957),
"Jeux" (1963),
"Mods and Rockers" (1963),
"Sun into Darkness" (1966), (Ingiltere'de gösterime giren, çagdas bir yapi üzerine kurulu ilk tam prodüksiyon bale),
"Ephemeron" (1968),
"Beauty and the Beast" (1969),
"Heroidas" (1970),
"Giselle" (1971),
"Tales of Hoffmann" (1972),
"Variations for a Door and a Sigh" (1972),
"Scorpius" (1973),
"La Peri" (1973),
"Othello" (1973),
"Nutcracker" (1973),
"O Caritas" (1974),
"The Scarlet Pastorale" (1975),
"Mary, Queen of Scots" (1976).
Sanatçi Kenneth Tynan'in erotik revüsü "Carte Blanche" için 1976 yilinda yardimci koreograflik da yapmistir.

Davies, Peter Maxwell: Ingiliz bagdari. Dogumu 1934. Italya'da Petrassi'nin ögrencisi. "Taverner" operasi, çocuklar için parçalar, dogaçlama ögeler tasiyan yaylilar dördülü, çalgisal parçalar, "O Magnum Mysterium", orkestra için "Prolation" baslica yaratilaridir.

Dekor: Sahne yaratilarinda eserin geçtigi yerin, çagin, kosullarin özelliklerini belirleyen ögelerin tamami.

Dekoratör: Tiyatro, opera, bale v.b.de dekor tasarimcisi sanatçi.

Delibes, Léo: Fransiz bagdari. 1836-91. "Coppelia" (1870) ve "Sylvia" (1876) için yazdigi partiturlar Delibes'in ondokuzuncu yüzyilin en büyük bale müzigi bagdarlarindan biri olarak taninmasina yol açti. Ilk bale müzigi partituru olan "La Sourcei" (1866) Leon Minkus ile isbirligi yaparak yazmisti. Delibes ikinci ve üçüncü perde müziklerini yazarken Minkus da birinci ve dördüncü perde müziklerini olusturmustu. Delibes ayni zamanda Adam'in "Le Corsaire" balesi için bir divertisman yaratmistir (1867).

Demi (Fransizca): "Yarim" anlamina gelen bir ön ektir.

Desen: Yüzeyler üzerinde çizgiler ve renkler yardimiyla varliklari ve nesneleri elde etme sanati.

Desinatör: Desen yapan sanatçi.

de Valois, Ninette: Irlandali, dogumu 1898. Gerçek adi: Edris Stannus'dur. Edouard Espinosa ve Enrico Cecchetti de dahil olmak üzere çok sayida dans ögretmeni ile çalisti. Londra "Lyceum Theatre"da bas dansçi (1914-19). "Covent Garden"da bas balerin (1919). Diaghilev'in "Ballets Russes"in de ilk sahneye çikisi 1923, solist olusu 1925. Londra "Dramatik Sanat Akademisi" bale okulunu kurusu 1926. "Le Petit Riens" ile "Old Vic"te bale sahnelemeye baslamasi, 1928. "Vic-Wells Balesi"ni kurmasi 1931. Bu topluluk daha sonra "Sadler's Wells Balesi" olarak gelisim gösterdi ve 1956 yilinda "Royal Ballet" ismini aldi. Baleleri arasinda
"Job" (1931),
"Bar aux Folies-Bergére" (1934),
"The Haunted Ball Room" (1934),
"The Rakes Progress" (1935),
"The Gods Go A-Begging" (1936),
"Checkmate" (1937),
"The Prospect Before Us" (1940),
"Don Kisot" (1950)...
Yazar olarak
"Baleye Davet" (1937),
"Benimle Dans Ediniz" (1957).
Sanatçi 1947 yilinda Türk devlet bale okulunu kurmak üzere davet aldi; çalismalarinda büyük basari gösterdi ve bunun sonucunda Türk ulusal bale toplulugu kuruldu. Çok sayida onur ödülü aldi. 1963 yilinda "Royal Ballet"den direktör ünvaniyla ayrildi. "Kraliyet Bale Okulu"ndan ögretmen olarak emekli olusu 1971 yilindadir.
Divertisman (Divertimento): Eglence; opera, piyes gibi temsiller arasinda sahneye konan -bale gibi- kisa ve eglendirici oyun.
Diyalog: Karsilikli konusma; oyun, roman v.b. eserlerde iki veya daha fazla kahramanin konusmasi.
Dizayn: Resmetmek, çizmek, plan veya proje yapmak, yaratmak.
Drama: Sahne oyunu; öykü.
Dramatik: Sahne oyununa özgü olan; cosku veren, acikli, duygulari kamçilayan.
Dowell, Anthony: Ingiliz, dogumu 1943. "Kraliyet Bale Okulu"nda June Hampshire ile çalisti. 1960 yilinda "Covent Garden Opera Ballet"de, 1961 yilinda "Royal Ballet"de görüyoruz. Bu toplulukta belli basli önem tasiyan dansçilardan biriydi. Antoinette Sibley ile dikkate deger ortak ürünler vermistir. "Shadowplay" temsilinde "Boy", "The Dream"de "Oberon", "Enigma Variations"da "Troyte", "A Month in the Country"de "Beliaev" rolleri dahil olmak üzere çok sayida karakter canlandirmistir. Hans van Manen, Dowell'in büyük teknigi ve temsil gücüne duydugu sayginin karsiligi olarak "Four Schumann Pieces"i O'nun için yaratmistir.

(E)

Ebreo, Guglielmo: Italyan dans ögretmeni (dogumu; Pesaro, onbesinci yüzyil baslari, ölümü; yaklasik 1475 civari). Milano, Mantova, Floransa, Napoli, Venedik ve Pesaro'da dans ögretmenligi yapti ve dansli oyunlar sahneye koydu. Venedikte, Germen Imparatoru'ndan sövalyelik payesi aldi. Daha çok koreografi sanati üzerine incelemeleri ile taninir.

Egzotik: Uzak ülkelerle ilgili; yabancil.

Ekol: Okul.

Ekstrem: En uç, en son, asiri.

Emprezaryo: Yüzde karsiligi olarak bir sanatçinin dinletilerini, temsillerini ve diger ugraslarini düzenleyen, gerektiginde o sanatçi adina anlasmalar imzalayan temsilci.

Enstrüman: Çalgi.

Estetik: Güzellik kurami, sanat ve yasamda güzellik bilimi, güzellik duygusu.

Eurythmy: Ritmik hareket veya düzen.

Eurythmics: Müzikteki uyusum ve ritmik yapiyi vücut hareketleriyle ifade etme sanati.

Evdokimova, Eva: Amerikali, 1948 Cenova dogumlu. Bulgar baba, Kanadali anneden dünyaya gelme. 1956-66 yillari arasinda "Münih Opera Balesi Okulu"nda ve "Kraliyet Bale Okulu"nda egitim gördü; Londra'da Maria Fay ile çalisti. 1966-69 yillari arasinda "Danimarka Kraliyet Balesi"nde, 1969-72 yillari arasinda da Berlin "Deutsche Oper Ballet"de görüyoruz. 1972 yilinda gene "Danimarka Kraliyet Balesi"ne geçti; daha sonra 1974 yilinda "Londra Festival Balesi Toplulugu"na dahil oldu. Diger birçok toplulukla da konuk olarak çalisan sanatçinin dikkate deger rolleri arasinda "Kugu Gölü"nde "Odette-Odile"; "Giselle"de basrol; "The Sanguine Fan"da "Pembe Kiz" sayilabilir.

(F)

Fars: Salt güldürmeyi amaçlayan ve bu nedenle basit ve ilkel güldürü unsurlari kullanan sahne oyunu.

Feet (Okunusu fit) ya da Foot: 30,480 santimetreye esit olan Ingiliz uzunluk ölçü birimi.

Felemenk: Hollanda, Belçika ve kuzeydogu Fransa'nin eski adi.

Findikkiran: (The Nutcracker ya da Casse-noisette). Iki perde.
(1) Lev Ivanov: "Imparatorluk Balesi", St. Petersburg, 1892. Müzik: Peter Ilyiç Çaykovski.
(2) Lev Ivanov: Sahneleme; Nicholas Sergueeff. "Vic-Wells Balesi"; Londra, 1934.
(3) Vasily Vainonen: "Kirov Balesi", Leningrad, 1934. Üç perde. "Bolsoy Balesi" dagarina girisi: Moskova, 1938.
(4) "Londra Festival Balesi": Iki perdelik bir versiyon, 1950-76. Ilk olarak Nicholas Beriozoff'un prodüksiyonu, sonra (1957) David Lichine tarafindan gözden geçirilmis bir versiyon olarak.
(5) George Balanchine: "New York City Ballet"; New York, 1954, iki perde.
(6) Walter Gore: "Ballet Der Lage Landen"; Amsterdam, 1957.
(7) Yuri Grigorovich: "Bolsoy Balesi"; Moskova, 1966.
(8) John Cranko: "Stuttgart Balesi"; Stuttgart, 1966.
(9) Rudolf Nureyev: "Isveç Kraliyet Balesi"; Stockholm, 1967. "Royal Ballet" dagarinda 1968, Londra.
(10) Ronald Hynd: "Londra Festival Balesi"; Liverpool, 1976.

Fialka, Ladislav: Çekoslovak mim sanatçisi. Halen yasamakta olan en büyük mim sanatçilarindan biri. Tüm davranis, jest ve dogasiyla görkemli bir düzeye ulasmistir.

Field Figures: Glen Tetlev, "Kraliyet Balesi"; Nottingham, 1970. Müzik: Karlheinz Stockhausen.

Firebird, The:
(1) Michel Fokine, Diaghilev'in "Ballets Russes"i, Paris, 1910. Müzik: Igor Stravinsky.
(2) George Balanchine, "New York City Ballet"; New York, 1949. Müzik: Igor Stravinsky.

Flamenko: Arap müzigi etkisiyle gelismis Ispanyol halk müzigi ve dansi.

Fokine, Michel: Rus, 1880-1942. St. Petersburg "Imparatorluk Bale Okulu"nda çalisti. Solist olarak meslek yasamina 1898 yilinda "Maryinsky Tiyatrosu"nda basladi. Dansçi, ögretmen ve özellikle koreograf olarak büyük basarilar kazandi. Ilk balesi "Acis ve Galatea" (1905), ögrenciler için yapilan bir çalismaydi. 1907 yilinda Anna Pavlova için "The Dying Swan"i yaratti, bunu ayni yil "Imparatorluk Sarayi" için olusturdugu ilk balesi "Le Pavillon d'Armide" izledi. 1909'da Diaghilev'in "Ballets Russes"ine katildi. Diger baleleri arasinda bulunan "Chopiniana" (1908)'nin adi toplulugun Paris sezonu için Diaghilev tarafindan
"Les Sylphides" olarak degistirildi (1909).
"Prens Igor" (1909),
"Karnaval" (1910),
"Sehrazad" (1910),
"Ates Kusu" (1910),
"Spectre de la Rose" (1911),
"Petruska" (1911),
"Coq d'Or" (1914),
"L'Epreuve d'Amour" (1936),
"Paganini" (1939),
"Mavi Sakal" (1941).
1918'den sonra Amerika'da yasadi. Toplami altmistan fazla bale yaratti. "Bir Bale Ustasinin Hatiralari" isimli kitabin da yazaridir.
Formasyon: Biçimlenme, sekil alma, yetisme.
Fonteyn, Margot: Ingiliz, dogumu 1919. Gerçek adi Peggy Hookham. Sanghay'da George Goncharov ile; daha sonralari Vere Volkova ve Seraphine Astafieva ile çalisti ve "Sadler's Wells Bale Okulu"na devam etti. 1934 yilinda Fonteyn'i "Vic-Wells Ballet"de (sonralari "Sadler's Wells Ballet" adini alan simdiki "Royal Ballet") görüyoruz. Ayni yil ilk solo rolünü aldi. 1959 yilinda bagimsiz dansçi olarak çalismaya karar verdi; "Royal Ballet" disinda hiç bir özel topluluga baglanmadi. Ancak, uzun yillar öylesine sik konuk sanatçi olarak çalisti ki, toplulugun "prima ballerina"si olarak kabul edildi. Dans kariyerinin farkli periyodlari sürecinde dört "premiers danseurs" ile partnerlik yapti: Robert Helpmann, Michael Somes, David Blair ve hepsinin içinde kamuoyunun en yakindan tanidigi Rudolf Nureyev. "Vic-Wells Balesi"ne katilmasindan bir yil sonra Ashton'un "Le Baiser de la Fée"sinde "Bride"i canlandirdi. Bu olay, Ingiliz balesinde en önemli dansçi-koreograf iliskilerinden birisinin baslangicini olusturuyordu. Bu düzeydeki isbirliginin benzerine sonralari yalnizca "Lynn Seymour-Kenneth MacMillan" ikilisinde rastlayabiliyoruz. Çogu rolde Alicia Markova'nin yerine geçti ve zamaninin en büyük dansçilarindan biri olarak adini duyurdu. "Royal Ballet" için canlandirdigi rollerin listesi hayli uzundur; ancak içlerinde önem tasiyanlarini belirtmekte yarar var: "Les Patineurs"de "White" pas de deux, "Wedding Bouquet"de "Julia", "Symphonic Variations" ve "Scénes de Ballet"de bas balerina, "Daphnis et Chloe"da "Chloe"; "Sylvia", "Tresias", "Ondine" ve "Sinderella"da bas roller; "Homage to the Queen"de "Spirit of the Air"; "Birthday Offering"de birinci balerina ve "Marguerite et Armand"da "Marguerite". Ayni zamanda baska topluluklar için canlandirdigi roller arasinda "The Scarlet Pastorale"de bas rol ve "Amazon Forests"de David Wall ile birlikte "pas de deux" önemle not edilmelidir. Yasami ve çalismalari hakkinda sayisiz kitaplar yayinlanmistir. Bunlar arasinda "Ballerina Fonteyn: Impressions of a Ballerina", "Fonteyn: A Study of the Ballerina in Her Setting", "The Art of Margot Fonteyn", "Fonteyn: Making of a Legend" sayilabilir. Kendi kaleminden otobiyografisi de dikkatleri toplamistir. Çok sayida onur dereceleri ve ödülleri kazanmistir.
Fueillet, Raoul Auger: Fransiz bale egitmeni ve koreografi (dogumu 1660). 1701 yilinda basilan bir dans notalama sistemi buldu: "Choreographie ou L'Art d'Ecrire la Danse par Caracteres, Figures et Signes Demonstratifs" (Koreografi veya Harf, Sekil ve Belirtici Isaretlerle Dans Yazma Sanati). Ayrica ustasi Louis Pecourt'un opera için yarattigi birçok dansi açiklayan ve koreografik düzenlemelerini anlatan derlemeler yayinladi. Onyedinci yüzyil dans teknigi tarihi bakimindan "Choreographie" isimli eseri önemlidir, çünkü klasik bes durus ve disa dönük duruslar, siçramali adimlar, "jete"ler, "sisonne"lar, dönerek siçramalar, ayaklari birbirine vurarak siçramalar (entrechats) bu kitapta anlatilmistir. "Fransiz Akademik Dans Okulu"nun ana çizgileri bu tarihlerde belirmeye baslar.

Füg: Kontrapuntik yazim biçimlerinden biri. "Fuga" latincede kaçmak anlamina gelir; biçim olarak seslerin birbiri ardina gelisi kovalamayi animsatir. Yani, tema (konu) bir seste sunulur ve sonra öbür sesler birbiri ardinca benzetim yoluyla konuyu izler.

(G)

Gaillarde (Gagliarda): Eski bir Italyan dansi; serbest tarzda, çok hareketli ve neselidir.

Gala: Bir sahne eserinin ilk oynanisi.

Gam: Müzigin temelini olusturan seslerin degismez bir sira ile ve bir kural çerçevesinde dizilmesi.

Georgiyen: George isimli dört Ingiliz Krali zamanina ait, 1714-1839.

Gielgud, Maina: Ingiliz, dogumu 1945. Meslek yasamina 1961 yilinda "Roland Petit Toplulugu" ile basladi. Sonra, "Marquis de Cuevas"nin "International Ballet"inda 1971'e dek bas dansçi oldu. "Miskovitch Ballet", "Grand Ballet Classique de France", Maurice Bejart'in "Ballet of the Twentieth Century" ile "Berlin Ballet"de dönemler halinde çalisti. 1972-75 arasinda "Londra Festival Balesi"ne geçti. Uluslararasi konuk sanatçi olarak 1975 yilinda "Royal Ballet"de görüyoruz. Uzun boylu, uzun bacakli, egzotik bir dansçi olan Maina Gielgud olaganüstü denge anlayisi ve güçlü bir teknige sahip bir bale ustasi olarak taninmistir.

Giselle: Iki perde. (Jean Coralli ve Jules Perrot). "Paris Opera Balesi"; Paris, 1841. Müzik: Adolphe Adam. Dünyanin her yerinde bale topluluklarinin dagarlarinda farkli sahne uyarlamalari sonucu degisik prodüksiyonlari oynanmaktadir.

Gordon, Gavin (Muspratt): (1901-70). Iskoç bas sarkici, aktör, opera rejisörü ve bagdar. Aralarinda "The Rakes Progress"in de bulundugu bale müzikleri bagdamistir.

Grigorovich, Yuri: Rus, dogumu 1927. "Kirov Bale Okulu"nda ögrenim gördü. 1946'da solist olarak adi geçen topluluga katildi. Daha okulda iken koreografiye yetenekli ve egilimli oldugunu göstermisti. 1964'de "Moskova Balesi"ne sef koreograf, 1966'da artistik direktör oldu. Ayni yil halk sanatçisi ünvani kazandi. Baleleri sunlardir:
"Valse Fantaisie" (1956),
"The Baby Stork" (1957),
"Tom Thumb" (1957),
"Stone Flower" (ilk büyük basarisi) (1957),
"Legend of Love" (1961),
"Spartacus" (1968),
"Romeo ve Juliet" (1972),
"Korkunç Ivan" (1975).
Ayrica "Uyuyan Güzel" (1963),
"Findikkiran" (1966) ve
"Kugu Gölü" (1969) gibi klasiklerin dikkate deger versiyonlarini ortaya koydu.
Grosse Fugue: (Hans van Manen). "Danimarka Dans Tiyatrosu"; Scheveningen, 1971. Müzik: Ludwig van Beethoven. "Royal Ballet" dagarina girisi: 1972, Londra.
Grotesk: Karsit görüntüleri ve bagdasmaz durumlari bir arada ortaya koyan güldürü biçimi.

(H)

Harlequine: Soytari, palyaço.

Harlequinade: Pandomima; palyaço oyunu, soytarilik.

Helpmann, Robert: Avustralyali, dogumu 1909. "Anna Pavlova Toplulugu"nda, Laurent Novikov ile çalisti. "Vic-Wells Balesi", 1933, bas dansçi 1934-50. Sonralari zamanini dans, temsil, oyun yönetimi, bale koreografisi ve film yapimi seklinde bölerek kullandi. Bayan Peggy van Praagh ile birlikte "Avustralya Balesi"ne direktör oldu: 1965-75; tek basina direktör olusu: 1976. "Sadler's Wells Ballet"nin kurulusunda önemli bir rol oynadi. Margot Fonteyn'in partneri olarak uzun yillar çalisti. 1968 yilinda "sir" ünvani aldi.

Howard, Andrée: Ingiliz, 1910-68. Marie Rambert, Mathilde Kschessinska, Olga Preobrajenska ile çalisti. Sonralari "Ballet Rambert" olan "Ballet Club"in asil üyesiydi ve bu toplulugun baslica koreograflarindan biri olarak görev yapti. Dekor ve kostüm planlamasinda basarilar kazandi. Koreografisini yaptigi balelerinde sik sik dans etti. Ilk balesi 1933 yilinda yarattigi "Our Lady's Juggler"dir. Digerleri arasinda
"Death and the Maiden" (1937),
"Lady into Fox" (1939),
"La Féte Etrange" (1940),
"Mardi Grass" (1946),
"Selina" (1948),
"Mirror for the Witches" (1952),
"Veneziana" (1953),
"Conte Fantastique" (1957),
"La Belle Dame Sans Merci" (1959) sayilabilir.

Hutchinson, Ann: Amerikali kadin dansçi ve ögretmen (dogumu: New York, 1918). M. Graham, K. Jooss ve M. Craske'in ögrencisi oldu. New York'da müzikli komedilerde oynadi; bir süre sonra Rudolf von Laban'in "notalama" sistemi ile ilgilendi. 1940'ta, New York'da "Dance Notation Office" (Dans Notasyonu Bürosu)'in kuruculari arasina katildi. Burada ve "Jacob's Pillow" (Massachusetts) festival kadrosuna katilarak "University of the Dance"de dersler verdi. Birlikte çalistigi G. Balanchine'in eserlerinden büyük bir kismini notaya aldi. "Labanotation" (Laban Notasyonu) isimli bir kitap yazdi.

Hynd, Ronald: Ingiliz; dogumu 1931. "Rambert Okulu"nda ögrenim gördü. 1949'da "Rambert Toplulugu"na katildi, solist oldu. 1952'de "Royal Ballet"e geçti ve 1954'te solist oldu; daha sonra bas dansçilik aldi. Çok sayida rol canlandirdi. 1970-73 arasinda "Münih Opera Evi"nin bale direktörlügü görevini üstlendi. Baleleri sirasiyla sunlardir:
"Baiser de la Fée" (ilk balesi-1968),
"Mladi" (1969),
"Pasiphae" (1969),
"Dvorak Variations" (1970),
"In a Summer Garden" (1972),
"Wendekreise" (1972),
"The Telephone" (1972),
"Mozartiana" (1973),
"Charlotte Bronte" (1974),
"Orient Accident" (1975),
"Valses Nobles et Sentimentales" (1975),
"The Merry Widow" (1975),
"The Sanguine Fan" (1976),
"Le Papillon" (1977).

(I-İ)

Illüzyon: Hayal, hülya. Yanlis görme.

Improvize: Dogaçtan çalma, hazirliksiz olarak ve çalarken bagdama.

Inç: Uzunlugu 2,540 santimetre olan Ingiliz uzunluk ölçü birimi.

Ivanov, Lev: Rus, 1834-1901. "Imparatorluk Tiyatro Okulu"nda ögrenim gördü. Meslek yasamina 1852 yilinda basladi. 1882'de sef rejisör oldu; 1885'de Petipadan sonra ikinci "ballet-master"lik aldi. Baleleri sunlardir:
"Prens Igor için Poloveç Danslari" (1890),
"Findikkiran" (1892),
"Kugu Gölü" (2. ve 4. perdeler) (1895).

(J)

Jest: Düsünce ve duygulari açiklamak amaciyla ve genellikle el, kol ya da basla yapilan hareketler dizgesi.

Jig (Giga): Iki zamanli ve çok hareketli bir Ingiliz dansi.

(K)

Kabare: Güncel olaylarin elestirici ve igneleyici bir oyun tarziyla ele alindigi, sarki söylenen ve siir okunan tiyatro.

Kalifikasyon: Bir isi yapabilme niteligi ve ustaligi.

Karakterizasyon: Sahne yaratilarinda ilgili rolün ayirici niteligini ortaya koymak.

Kariyer: Meslek.

Kessler, Dagmar: Amerikali; dogumu 1946. Norveçli büyükbaba... "Pennsylvania Balesi Okulu"nda çalisti. Ilk sahneye çikisi 1963 yilinda "Pennsylvania Balesi" iledir. 1964 yilinda solistlige yükseldi. 1966 yilinda "Hamburg Opera Balesi"ne geçti. 1967-75 yillari arasinda "Londra Festival Balesi"nde çalisti. Burada, 1968'de bas dansçiliga yükseldi. Konuk sanatçi olarak çok sayida ziyaret yapmistir. Balelerin çogunda üstün bir basari göstermistir. "Giselle" gibi dramatik-romantik rollerden "Coppelia"daki "Swanilda" gibi subret rollerine dek bu üstünlük tartisma götürmez. "Uyuyan Güzel"de "Aurora" benzeri tümüyle klasik bir yüklem gerektiren roller de bu basariya dahildir.

Komedyen: Güldürü eserlerinde yer alan oyuncu.

Kompozitör: Besteci, bagdar; kompozisyon isini yapan kimse.

Kompozisyon: Ayri parçalari birlestirme yöntemiyle bütün olusturma; bagdarin eseri yaratma sürecine verilen isim.

Kontrapunt (Kontrpuan): Birden çok sesi ayni zaman birimi içerisinde birlestirme kurallari. Etimoloji bakimindan, kontrapunto sözü "noktaya karsi nokta", yani notaya karsi nota, dolayisiyla da "ezgiye karsi ezgi" demektir. Armoni'nin ziddi olmakla birlikte, birçok ezgi çizgisinin üst üste getirilmesine dayanan bagdama tekniginin karsiliginda kullanilir. Burada "harekete karsi hareket", yani "birçok hareket çizgisinin üstüste getirilmesi" anlamindadir.

Koreograf: Bir baleyi olusturan adim, figür ve ifadeleri düzenleyen sanatçi; koreografi yazari.

Koreografi: Bir baleyi olusturan adim, figür ve ifadelerin tamami; bunlarin kagida geçirilmis sekli.

Kugu Gölü: (Swan Lake/Le Lac des Cygnes) Dört perde.
(1) Wenzel Reisinger: "Imparatorluk Balesi"; Moskova, 1877. Müzik: Peter Ilyiç Çaykovski.
(2) Marius Petipa ve Lev Ivanov: "Imparatorluk Balesi"; St. Petersburg, 1895. Sonraki versiyonlar bu temel üzerine sekillendirilmistir.
(3) Marius Petipa ve Lev Ivanov; tekrar sahneleyen Alexander Gorsky: "Bolsoy Balesi"; Moskova, 1901. Bu prodüksiyon, Asaf Messerer'in ekledigi bir dördüncü perde ile çogu Sovyet toplulugu tarafindan temsil edilmektedir.
(4) Marius Petipa ve Lev Ivanof; sahneleme Nicholas Sergueeff: "Vic-Wells Balesi"; Londra, 1934.
(5) Vladimir Bourmeister: "Stanislavsky ve Nemirovich-Danchenko Tiyatro Balesi"; Moskova, 1953. "Paris Opera Balesi"nde; Paris, 1960. "Londra Festival Balesi"nde; Londra, 1961.
(6) Jack Carter: "Colon Tiyatro Balesi"; Buenos Aires, 1963. "Londra Festival Balesi"; Venedik, 1966.
(7) Kenneth MacMillan: "Alman Opera Balesi"; Berlin, 1969.
(8) Beryl Grey: "Londra Festival Balesi"; Eastbourne, 1972.
(9) John Neumeier: "Hamburg Opera Balesi"; Hamburg, 1976.

(L)

Laban, Rudolf von: Avusturyali koreograf ve dans kuramcisi (dogumu: Bratislava, 1819; ölümü: Weybridge-Surrey, 1958). Gençligini dogu felsefesi ile ugrasarak gecirdi. Münih'te resim, Paris'te dans sanati üzerine ögrenim gördü. Arastirmalari özellikle ritm plastigi ve hareket unsurlarina yöneliyordu; çünkü anlamli kimildanmalarin, yani dansin bu kaynaklara dayandigi düsüncesindeydi. Laban'a göre hareket müzikten degil, müzik hareketten dogmustur. Böyle olunca da dansçi, müzigini kendi yaratir. Birinci okulunu 1915'te Zürih'te açti. Mary Wigman ve Kurt Jooss ilk ögrencileri oldu. Kurt Jooss, sonralari ustasinin fikirlerini sahnede uygulayarak gerçeklestirdi. Laban'in kendisi de degisik sahnelerde baleler düzenleyerek, fikirlerini sahnede uygulayarak gerçeklestirdi: "Rosario" (Juan Manen), "Prometheus" (Beethoven), "Don Juan" (Gluck), "Kül Kedisi" (Johann Strauss) ve "Büyücü" (Cohen). Önceleri hiç bir müzik ve ritm esligi bulunmayan baleler meydana getirerek ise basladi: "Noverre"den "Agamemnon", "Gece", "Çagdas Hayattan Sahneler", "Don Juan". Sonra vurmali çalgilar kullandi, daha sonra kendisi için özel olarak bagdanmis mevcut eserlere uyarlayarak düzenlemeler yapti. Laban ayrica "sinetografi" ismi verilen yeni bir dans notalama usulünün de bulucusudur; bulusu Amerika ve Rusya'da halen uygulanmaktadir. Laban'in kuramlari çagdas anlatimci dansin kaynagidir.

Laerkesen, Anna: Danimarkali, dogumu 1942. Edith Feifere Frandsen ile "Danimarka Kraliyet Bale Okulu"nda çalisti. 1966 yilinda bas dansçiliga yükseldigi "Danimarka Kraliyet Balesi"nde 1960 yilindan bu yana çalismaktadir. Arasira, ülkesi disinda konuk sanatçi olarak görünmektedir. Kayda deger rolleri arasinda "Moon Reindeer"da "Kiz", "Romeo ve Juliet"de "Juliet" (Frederick Ashton versiyonu) ve "La Sylphide"de bas rol sayilabilir.

Lambert, Constant: Ingiliz, 1905-51. "Sadler's Wells Ballet"in ilk müzik direktörü. Bale partiturlari arasinda
"Romeo ve Juliet" (1926),
"Pomona" (1930),
"Rio Grande" (1931),
"Horoscope" (1938) ve
"Triesias" (1951) vardi.

Leotard: Balerinlerin, dansöz ve akrobatlarin giydigi vücuda oturan esnek bir giysi.

Libretto: Opera v.b. yaratilarin metnine verilen isim, cönk. Bagda kadar önem tasir. Tamamiyla veya belirli bölümleri manzum yazilabilir. Saglam ve ustaca yazilmis bir libretto, yaratinin basarisina büyük hizmette bulunur.

Librettist: Libretto yazarina verilen isim.

Limit: Sinir; herhangi bir seyin nicelik ve nitelik olarak varabilecegi en son nokta.

Lirizm: Duygularin coskun ve etkin bir üslupla anlatimi.

(M)

MacMillan, Kenneth: Iskoç; dogumu 1929. "Sadler's Wells Bale Okulu"nda ögrenim gördü. Dansçi olarak 1946'da "Sadler's Wells Tiyatro Balesi"nde meslek yasamina basladi. 1948'de "Sadler's Wells Balesi"nde, 1952'de gene "Sadler's Wells Tiyatro Balesi"nde görüyoruz. "Somnambulism" ile 1953 yilinda koreograf olarak adini duyurdu. Bunu 1955'te "Laiderette" izledi. 1965-66'da "Royal Ballet"de koreograf, 1966-70'de Berlin "Deutsche Oper"de bale direktörü oldu. 1970'de John Field ile "Royal Ballet"de ortak direktörlük aldi. Field'in ayrilmasiyla 1971'de tek yetkili oldu. Çok sayida balesi vardir. Bunlardan bazilari:
"Danses Concertantes" (1955),
"Solitaire" (1956),
"Winter's Eve" (1957),
"Agon" (1958),
"The Invitation" (1960),
"Diversions" (1961),
"Rite of Spring" (1962),
"Symphony" (1963),
"Song of Earth" (1965),
"Concerto" (1966),
"Anastasia" (1967),
"Olympiad" (1968),
"Checkpoint" (1970),
"Triad" (1972),
"Pavane" (1973),
"Manon" (1974),
"Rituals" (1975),
"Requiem" (1976),
"Prince of the Pagodas" (1977).

Manon: Üç perde, Kenneth MacMillan. "Kraliyet Balesi"; Londra, 1974. Müzik: Jules Massenet. Düzenleme: Leighton Lucas.

Marceau, Marcel: Zamanimizin en önemli mim sanatçisi. Vücudunu olaganüstü büyüleyici kullanan bir yaratici. Cisimlesmis dünyanin bir illüzyonunu yansitti. Çok uzun zaman süresince, mim olayi Marceau ile esdeger tutuldu. Pavlova'nin dansta sergiledigi sanat gücünü, Marceau mim sanatinda ortaya koydu. Uluslararasi düzeyde bir aktör olarak belleklere yerlesti.

Mental: Akilla ilgili; zihni, zihine ait.

Milloss, Aurel: Macar, dogumu 1906. Tüm adi: Aurel Millos de Milholy. 1960 yilinda Italyan vatandasi oldu. Belgrad'da Rudolf von Laban, Mary Wigman, Victor Grovsky ile çalisti. Dansçi olarak ilk büyük anlasmasini "Berlin Opera Balesi" ile bas dansçi olarak yapmistir. Ilk balesi "Gaukelei" ile Hitler'in canini sikmis ve 1930'larin basinda Almanya'yi terk etmistir. 1933-35 arasinda dansçi ve koreograf olarak "Budapeste Operasi"na geçti. 1936-38 arasinda Budapeste "Ulusal Macar Tiyatrosu"nda "ballet-master" ve koreograf olarak bulundu. 1938'de "Roma Operasi"na katildi. 1942-52 arasinda "Milano Scala Balesi"nde koreograf olarak çalisti. "Köln Operasi"nda 1959-63 arasi bale direktörlügü üstlendi. 1963-66 ve 1970-71 yillarinda ise "Viyana Kent Operasi"nda görev aldi. Bazi baleleri sunlardir:
"Aeneas" (1936),
"Miracoulus Mandarin" (1942),
"Don Kisot'un Portresi" (1947) ve
"Indian Fantasy" (1969).

Mim:
(1) Pandomimin kisaltilmis hali,
(2) Eski Yunan'da yasam ve aliskanliklarin taklit yoluyla yansitildigi bir komedi türü.

Mit: Geleneksel yayginligi bulunan veya toplumsal olarak etkilerle biçim degistiren hayal ürünü, allegorik anlatimli halk türkülerine verilen isim. Konularini evrenin var olusu, tanrilarin gücü v.b. üzerine alirlar.

Mitoloji: Mitleri, doguslarini ve anlamlarini açiklamaya çalisan, inceleyen bilim dali. Mitlerin tümü.

Moreland, Barry: Avustralyali, dogumu 1942. "Avustralya Bale Okulu"nda ögrenim gördü. Bir dansçi olarak ilk sahneye çikisi 1960 yilinda Avustralya'da "Borovansky Ballet" iledir. 1962 yilinda "Avustralya Balesi"ne geçti. 1964 yilinda Londra'da film ve müzikallerde yer aldi. "Londra Çagdas Dans Okulu"nda çalisti ve 1969 yilinda "Londra Çagdas Dans Tiyatrosu"na katildi. 1971 yilinda "Londra Festival Balesi"nde gördügümüz Moreland ayni toplulukta 1974-76 yillari arasinda koreograf olarak hizmet verdi. Ilk balesi 1967 yilinda "Dark Voyage"dir. Digerleri arasinda
"Summer Games" (1968),
"Nocturnal Dances" (1970),
"Troubadours" (1971),
"Kontakion" (1972),
"Summer Solistice" (1972),
"Prodigal Son" (1974),
"Triptych" (1975) sayilabilir.

Morrice, Norman: Iskoç, dogumu Meksiko, 1931. "Kraliyet Dans Akademisi" ve "Rambert Okulu"nda çalisti. Dansçi olarak sahneye ilk çikisi 1953 yilinda "Ballet Rambert" iledir. Sonralari bas dansçi olarak yildizi parladi. Aralarinda "James" (La Sylphide), "Poet" (Night Shadow), "Dr. Coppelius" (Coppelia)'un da bulundugu rolleri sayabiliriz. Ilk balesi 1958'de "Two Brothers"tir. 1961-62 yillarinda çagdas koreografi ögrenimi için Amerika'ya gitti. 1966 yilinda "Ballet Rambert"de yardimci yönetmen olarak çalismalar yapti; 1970 yilinda sanatsal yönetmenlik görevini aldi; 1974 yilinda sanatsal aktivitenin diger alanlarinda arastirmalar yapmak üzere görevinden ayrildi. Yarattigi balelerin bazilari sunlardir:
"Hazana" (1959),
"Wise Monkeys" (1960),
"Place in the Desert" (1961),
"Conflicts" (1962),
"Travellers" (1963),
"Culde-Sac" (1964),
"Realms of Choice" (1965),
"Side Show" (1966),
"Hazard" (1967),
"Rehearsal" (1968),
"Blind-Sight" (1969),
"Empty-Suit" (1970),
"Solo" (1971),
"Ladies, Ladies" (1972),
"Isolde" (1973),
"Spindrift" (1974),
"The Sea Whisperd Me" (1976).

(N)

Nureyev, Rudolf: Rus, dogumu 1938. Amatör gruplarda ve "UFA Opera Balesi"nde dans ettikten sonra "Leningrad Bale Okulu"nda çalisti. 1958-61 yillari arasinda "Kirov Balesi"nde görüyoruz. Topluluktan 1961 Paris sezonunda ayrildi ve "Marquis de Cuevas"nin "Grand Ballet"iyle ayni yil anlasti. Arkasindan uluslararasi konuk sanatçi olarak dünyanin her yerindeki topluluklarda yer aldi. Klasik ve çagdas eserlerde kendisini kanitladi. Uzun yillar boyu "Royal Ballet" ile birlikte dans etti; burada partneri Margot Fonteyn idi. Nijinsky'den bu yana hiç bir erkek dansçi Nureyev denli ilgi derlememistir. Çok sayida rol canlandirdi. Bunlar arasinda "Marguerite ve Armand"da "Armand", "Paradise Lost"da "Adam", "Pelleas et Melisande"de "Pelleas", "Jazz Calendar"da "Friday's Child", "The Scarlet Letter"de "Dimmesdale", "Lucifer"de "Light-bringer" v.d. sayilabilir. Bir çok eserin yeni prodüksiyonlarinda bas rolü aldi. Kendine ait bir ürün olan "Tancredi"nin koreografisini gerçeklestirdi. "Don Kisot"un film versiyonunun yapimini Robert Helpmann'la birlikte gerçeklestirdi. 1977 yilinda "Rudolf Valentino" olarak Ken Russell'in bir filminde yer aldi. Alexander Bland edisyonu "Otobiyografi; Nureyev" ve gene Bland'den "The Nureyev Image" kitaplarini da kaydetmek gerekir.

(O)

Opera: Müzikli tiyatro yapiti. Sözlerin tümü ya da bir kismi (genellikle çogu) sarkili olarak söylenir. Bu tür yapitlari sunan sanatçi topluluguna da opera denir. Bu toplulugun kullandigi bina da ayni ismi alir.

Orkestra: Çalgi toplulugu. Yunanca "orkesis"ten gelir. Bu anlam baglaminda bando, oda orkestrasi ve sinfoni orkestrasi terimlerinin belirledigi sayisal çokluk siniri disinda düsünülmelidir. Çünkü genel anlaminda, orkestrayi kuran çalgilarin sayisi ve türü belli degildir. Bu tanim sinirsizligina karsin sinfoni orkestrasi yayli çalgilar, tahta ve bakir üflemeli çalgilar, vurmali ve telli çalgilar olarak kümelenir ve üye sayisi 60-120 arasinda degisir. Sinfoni orkestrasinda çalgi tinilarinin dengeleri gözetilmistir.

Orkestrasyon: Bir müzik eserini veya parçasini orkestra için yazmak veya uyarlamak.

(P)

Pandomim: Düsünce ve duygularin vücut ve yüz hareketleriyle izleyiciye aktarildigi sözsüz oyun. Yerine göre dans, müzik veya çesitli esyalar eslik edebilir.

Pantaloon: Pandomimde soytarinin yerini alan ihtiyar bunak adam.

Partitur: Müzik eserinin tümünü kapsayan basili nota kitabi.

Partner: Sahne eserlerinde bas rol oynayan sanatçinin rol arkadasi. Birlikte dans edilen dans sanatçisina verilen isim.

Pas (Fransizca): Dansta adim veya figür anlamindadir.

Pastoral: Dogaya ait, kir isi.

Paul, Mimi: Amerikali, dogumu 1943. "Washington Bale Okulu" ve "Amerikan Bale Okulu"nda Lisa Gardiner, Mary Day ve Frederick Franklin ile çalisti. 1955-60 yillari arasinda solistlige yükselerek "Washington Ballet"e girdi. 1961-69 yillari arasinda çalistigi "New York Kent Balesi"nde 1966 yilinda bas dansçi oldu. 1969'dan itibaren "American Ballet Theatre"da görüyoruz. Bu arada baska topluluklarda konuk sanatçi olarak bulundu. Önemli rolleri arasinda "Bugaku"da "Balerin", "Kugu Gölü"nde "Odette-Odile" sayilabilir. Petipa, Marius: Fransiz, 1819-1910. Belçika'da ve sonra Fransa'da müzik ve babasi Jean Antoine Petipa ile dans çalisti. 1840 yilinda Paris "Comédie Francaise"de bas dansçi oldu. 1843-46 arasi Madrid "King's Theatre"da koreograf ve dansçi olarak bulundu. 1847'de "St. Petersburg Imparatorluk Tiyatrosu"nda bas dansçilik yapti. 1862'den yüzyilin sonuna dek "ballet-master" görevini üstlendi. Rus balesinin babasi olarak kabul edilir. Çogu dört veya bes bölüm olmak üzere ellidört yeni balenin koreografisini yapti. En taninmislari
"Pharaoh'un Kizi" (1862),
"Don Kisot" (1869),
"La Bayadere" (1877),
"Uyuyan Güzel" (1890),
"Kugu Gölü" (Ivanov'la birlikte) (1895),
"Raymonda" (1898),
"Mevsimler" (1900),
"Harlequin'in Milyonlari" (1900).

Peyzaj: Kir resmi.

Pozisyon: Konum, nesne veya kisinin içinde bulundugu durum.

Prens Igor: (Michel Fokine). Diaghilev'in "Ballets Russes"i; Paris, 1909. Müzik: Alexander Borodin. Orkestrasyon: Nicholas Rimsky-Korsakov.

Prodüksiyon: Yapim.

Profesyonel: Bir isten kazanç ve geçim temin eden ve o isi en üstün düzeyde yapan nitelikli kisi. Ugrasisinin tüm inceliklerini ve püf noktalarini kavramis insan.

Prokofiev, Sergey: Rus; 1891-1953. Çok sayida bale partituru yazmistir. En dikkati çekenleri "Romeo ve Juliet" (1938), "Sinderella" (1948) ve "Stone Flower" (1954)'dir. Digerleri arasinda
"Ala ve Lolli" (1914-bazan "Scythian Suit" olarak anilir),
"Chout" (1921),
"Pas de Acier" (1927) ve
"Prodigal Son" (1929) bulunur.
Ayrica Prokofiev'in müziklerinden esinlenilerek yaratilan çok sayida bale bulunmaktadir.

Psikedelik: Rengarenk. Beyinde olaganüstü etkiler yaratan, duyulari zenginlestiren.

(R)

Rambert (Myriam Ramberg, Marie): Polonya asilli Ingiliz kadin dansçi ve bale yöneticisi (dogumu; Varsova, 1888). Jacques-Dalcroze ile çalisti. Dresden yakinlarinda bulunan Hellerau'daki enstitüsünde dersler verdi. Paris'te Enrico Cecchetti ile klasik baleye çalisti ve "Bahar Ayini"nin koreografisine emegi geçti. 1920'de Londra'da bir okul açti; L. Massine, F. Ashton gibi sanatçilar bu okulda yetistiler. 1930'da "Ballet Club"i, 1935'de "Rambert Balesi"ni kurdu. Sanat faaliyetinin merkezi Ninette de Valois'nin hazirladigi ilk balelerin oynatildigi Londra'daki "Mercury Theatre" olmustur.

(Marie) Rambert Balesi: 1930'da Marie Rambert'in "Londra Okulu"ndan dogdu. Topluluk Frederick Ashton, Walter Gore, Harold Turner, Antony Tudor, Sally Gilmour, Celia Franca, Leo Kresley gibi genç Ingiliz koreograf ve dansçilarini tanitarak "Mercury Tiyatrosu"nda temsillere basladi. Ikinci Dünya Savasi sirasinda ara verdigi faaliyetlerini 1943'de yeniden sürdürdü; Ingiltere, Avustralya ve Yeni Zelanda'da (1947), Çin'de (1957) ve Amerika'da (1959) dolasilara çikti. Kurulusa bagli genç koreograflar olan Walter Gore ve Andree Howard kendilerini kabul ettirdi ve ortaya çikarilan yeni yetenekler (David Palthengi, 1950 & Norman Morrice, 1958) toplulugun üslubunu daha modern egilimlere yöneltti. 1967'de "New Ballet Rambert" ismini alarak yenilenen toplulukta bale takiminin yerini onsekiz solocu aldi. Patricia Rianne, Gayrie MacSween, Marilyn Williams, Hazel Merry, Peter Curtis, John Chesworth, Jonathan Taylor, Terence James önde gelen soloculardandir.

Realist: Gerçekçi.

Realizm: Gerçekçilik.

Repertuvar: Bir sanat toplulugunun ya da sanatçinin hazirlamis oldugu eserlerin tümü, dagar.

Ritmik: Düzenli araliklarla yinelenen, tartimli.

Rustik: Köye ve kira ait, sade ve basit.

(S)

Sadler's Wells Ballet: 1942'de Londra'da kurulan topluluk Ninette de Valois tarafindan yönetiliyordu. Ninette de Valois, 1926'da Diaghilev'in toplulugundan ayrildiktan sonra, Londra'da önce "Old Vic Theatre"a, daha sonra da "Sadler's Wells Theatre"a bagli olan bir okul kurdu. "Sadler's Wells Ballet" toplulugu ilk temsillerini 1946 yilinda "Ormanda Uyuyan Güzel" ile verdi. Topluluk bale yildizi Margot Fonteyn ile Ingiliz kadin dansçi Moira Shearer'i tanitti. Gezici "Sadler's Wells Ballet" toplulugu ile O'na bagli olan dans okulu, kraliçe ikinci Elizabeth'in emriyle, daimi toplulukla birleserek "Royal Ballet" ismini aldi. Bu iki topluluk Londra'da "Covent Garden"da temsiller verdi. Toplulugun 1960'daki baslica dansçilari: Svetlana Beriosova, Margot Fonteyn, Nadya Nerina, Lynn Seymour, Antoinette Sibley, David Blair, Desmond Doyle, Christopher Grant, Donald MacLeary'dir. Topluluga 1963'te Rudolf Nureyev katildi. 1963'te Ninette de Valois'nin yerini yönetici olarak Frederick Ashton aldi. Topluluk, "Lincoln Center'in "New Metropolitan Operasi"nda temsiller verdi (1967).

Saint-Leon, Arthur Michel: Fransiz dansçisi, koreografi, kemancisi ve bagdari (dogumu; Paris, 1821 & ölümü; Paris, 1870). Babasi "Stuttgart Dükalik Tiyatrosu"nda bale yöneticisiydi. Saint-Leon dansçi olarak ilk Avrupa turnesine 1832 yilinda çikti. 1844'de "La Vivandiere" balesini ortaya koydu; yildiz dansçi Fanny Cerrito için hazirlanan bu eser Londra'da temsil edildi. Sayisi pek çok olan balelerinin baslicalari sunlardir:
"Le Violon du Diable" (Seytanin Kemani/1849),
"Stella" (1861),
"Paquerette" (Papatya/1861),
Diavolina (1863),
"Fiammetta" (1864),
"Graziella" (1866),
"Le Petit Cheval Bossu" (Küçük Kambur At/1869),
"La Source" (Kaynak) ve
"Coppelia" (1870).
Kendi balelerinde kullandigi yeni dans yazma metodunu "Stenochoreographie" isimli eserinde açikladi.

Salzedo, Leonard: Ingiliz, dogumu 1921. Ingiltere'nin en taninmis bale müzigi bagdarlarindandir. Yazdigi yirmiye yakin bale partiturunun çogunu, 1966-72 yillari arasinda müzik direktörü oldugu "Ballet Rambert" için hazirlamistir. En iyi iki balesi (ikisinin de koreografisini Jack Carter yapmistir) "Witch Boy" (1956) ve "Agrionia" (1964)'dir.

Sadler's Wells: Kökeni 17. yüzyilin sonlarina dayanan bir Londra Tiyatrosu. 1931 yilinda tekrar açildi ve opera evi olarak dagarini olusturdu; ancak kisa zamanda oyunlar ve bale de eklendi. 1968 yilinda Londra "Coliseum"a tasindi.

Samsova, Galina: Rus, dogumu 1937. Sonra Kanada vatandasi. "Kiev Bale Okulu"nda çalisti. 1956 yilinda "Kiev Balesi"nde solist oldu. 1961-63 yillari arasinda "Kanada Ulusal Balesi"nde görüyoruz. 1963-64 mevsiminde Paris'te "Sinderella"da bas rolü oynadi. 1964-73 yillari arasinda "Londra Festival Balesi"nde bulundu. Kocasi Andre Prokovsky ile birlikte "New London Ballet"in kurucusu oldu ve 1972-77 yillari arasinda bu toplulukla temsiller verdi. Samsova, uluslararasi konuk sanatçi olarak da ün yapmistir. Hiz, olaganüstü canlilik, yumusaklik, müzikalite, parlak bir stil ve "Rus Siçrayisi"nin soluksuz birakan muazzam görüntüsü gibi düssel niteliklerin hepsine sahip bir dansçidir. Ülkesini terk ettikten sonra, konuk sanatçi olarak tekrar Rus sahnelerinde görünmesi için çagri alan tek Sovyet dansçisidir.

Scaramouche: Eski Italyan komedisinde soytari, korkak.

Seksiyon: Bölüm, kisim.

Senaryo: Sahne yaratilarinda eserin akisini gösteren yazili metin.

Sergueeff, Nicholas (Nikolai Grigoryevich Sergeyev): Rus asilli dansçi ve bale yöneticisi (dogumu; Petersburg, 1876 & ölümü Nice, 1951). "Petersburg Imparatorluk Tiyatrosu"nda sahne yöneticiligi yapti. 1917 devriminde ülkesini terk etti. 1921'de Sergey Diaghilev için "Uyuyan Güzel Balesi"ni düzenledi. 1946'da ayni baleden baska "Giselle", "Findikkiran" "Kugu Gölü" balelerini "Sadler's Wells" için sahneledi. Ayrica "International Ballet", "Monte Carlo Rus Balesi" ve diger uluslararasi topluluklar hesabina çalisti.

Siklorama: Silindir seklindeki bir odanin duvarlarina yapilan resim; sahnenin silindir seklindeki arka duvari veya arka perdesi. Solist: Solocu; ses, çalgi, hareket veya konusmayla solo yapan kisi. Tek kisinin bir müzik veya dans parçasini yorumlamasi.

Statü: Topluluk veya toplum içinde kisinin durumu ve sayginligi.

Stockhausen, Karlheinz: Alman bagdar, dogumu 1928. F. Martin'in ve O. Messiaen'in ögrencisi. Webern'in oniki ton söylemini baslangiç noktasi olarak alan modernist, ekstrem bir egilim tasir. Elektronik müzik çalismalarinin yanisira yayinlanmis ilk elektronik müzik partiturunu (daha dogrusu diagramini) yaratan kisidir (1956).

Stroboskop: Istenen araliklarla isik veren alet.

Strüktür: Yapi.

Subret (Soubrette/Fransizca): Operet ve güldürülerde oynak hizmetçi kiz rolü. Hoppa genç kadin.

Sur les Pointes: Ayak parmaklarinin ucunda dans etme olayi. Genellikle kadin dansçilar tarafindan uygulanir; özel bloke edilmis ayakkabilar kullanilir.

Süit (Ardis): Ortaçagdan günümüze dek gelen en eski müzik tarzlarindan birisi. Benzer biçimdeki danslarin birbiri ardina çalinmasiyla olusur. Bu danslar arasinda Pavane, Gagliarde, Passamezzo, Saltarello, Allemande, Courante, Sarabande, Gigue, Menuet, Loure, Gavotte, Musette v.b. sayilabilir. Çesitli danslardan olusan bale ardislari (süitleri), bir çok toplulugun dagarinda yer almaktadir.

(Ş)

Şövale: Ressam sehpasi.

(T)

Taglioni, Filippo: Italyan, 1778-1871. Zamaninin çok taninmis bir dansçisi olan babasi Carlo Taglioni ile çalisti. Meslek yasamina 1794 yilinda Pisa'da basladi. 1794-99 yillari arasinda Floransa, Venedik ve Paris'te bulundu. 1799'da "Paris Opera Balesi"ne geçti. 1803 yilinda "Stockholm Kraliyet Tiyatrosu"nda bas dansçi ve "ballet-master" görevlerini aldi. 1837-42 yillarinda "Rus Imparatorluk Tiyatrolari"nda çalisti. 1852 yilinda dansi birakti. Çok sayida bale yaratti. Bunlar arasinda en ünlüsü "La Sylphide"tir. Bu eserle yeni bir dönem -Romantik Bale Çagi- basladi.

Tradisyonel: Geleneksel, ananevi.

Tudor, Anthony: Ingiliz, dogumu 1909. Dansçi olarak meslegine "Ballet Club"da basladi. Sonralari "Ballet Rambert" adini alan bu toplulukta 1930-38 yillari arasinda çalisti. 1938'de "Londra Balesi"ni kurdu. 1939-50 yillari arasinda "Ballet Theatre"da dansçi, koreograf ve artistik direktör görevlerini üstlendi. 1950'den itibaren "Metropolitan Opera Ballet Okulu"nda direktör olarak yer aldi. 1952 yilinda "Juilliard"in dans bölümünde ögretmenlik üstlendi. 1963-64 arasi "Isveç Kraliyet Balesi"nde görüyoruz. 1975 yilindan bu yana "Amerikan Bale Tiyatrosu"nda yer almaktadir. Çok sayida bale yaratmistir.

Tutu: Balerinlerin giydikleri çok kisa ve kat kat kabarik eteklik.

Tünik: Kollu veya kolsuz, dizlere kadar inen entari biçimi giysi.

(V)

Virtüoz: Herhangi bir sanat dalinda büyük ustalik kazanmis ve kanitlamis sanatçi.

(W)

Woodward. Ian: Bugün yasamini genel olarak sanat, özel olarak ta tiyatro, film, müzik ve dans konularinda bir uzman yazar olarak kazanan Ian Woodward, Galler Bölgesinde bir katedral kenti olan Brecon'da dogmustur. Yazi ve calismalari dünyanin her büyük ülkesinde gazete ve dergilerde yayinlanan yazarin ismi okuyucular tarafindan yakindan bilinmektedir. Ilk kitabi "Balletgoing" dans üzerine idi (1967). O günden bu yana yazdigi diger kitaplari da ayni konuyu ele alir. Bir çok dans toplulugunu dogrudan izlemek üzere dünyanin bir çok ülkesine yolculuklar yapan Ian Woodward "London Evening News" ve "The Christian Science Monitor"un dans elestirmenidir.